Wat is nou een mooiere kennismaking met de Nederlandse cultuur dan muziek laten horen? Mijn vriendin was voor de tweede keer overgekomen uit Thailand en deze keer voor de volle drie maanden die het toeristenvisum toelaat.
Als het weer het maar een beetje toelaat zitten we in de tuin te eten, met gezellige lampjes in de parasol en muziek erbij. De drie maanden zijn bedoeld als nadere kennismaking met Europa en meer specifiek Nederland en de Nederlandse cultuur.
Veel muziek uitgeprobeerd waar ik zelf graag naar luister en zo al en toe voorzichtig gepeild hoe het valt. Qua tempo, ritme, instrumenten en structuur verschilt Thaise (pop)muziek nogal van de Westerse. Soms schud het koppie mee en soms wordt er een vernietigende blik richting de speaker geworpen. Precies hoe ik zelf ook op onbekende muziek reageer. Ik speel gemixte playlists en soms hele albums. Tot ze op een goede dag, na een paar wijntjes, plotseling Pasom pasom pasom begint te zingen.
Pasom blijkt een Thais visgerecht te zijn. Wat leuk, een Nederlands liedje over een Thaise vis. Bij mij valt het kwartje niet direct, tot ik in het geneurie wat volgt op Pasom pasom pasom opeens Van Drinken Krijg je Dorst, van Limburgs trots Rowwen Hèze herken!
Voorwaartsch!
Een paar weken voordat ze deze kant op kwam had ik het laatste album Voorwaartsch op groen vinyl gekocht en veel gedraaid. De jaren daarvoor was ik Rowwen Hèze wat uit het oog verloren. In 2010 nog wel een interview gedaan met de band voor het jubileumboekje Parkpop 30 jaar. En ik herinner me ze in de jaren negentig in mijn toenmalige achtertuin (het Scheveningse strand) gezien te hebben in de tijd dat ik het album Boem grijs draaide.
T Roeie Klied
Vanaf het moment dat Pasom is ontdekt, is het Rowwen Hèze wat de klok slaat. We kijken het slotconcert uit 2003 wat integraal op YouTube staat, bekijken alle videos en documentaires en ik vertaal zo goed en zo kwaad als het gaat het verhaal van de band uit America. Ik leg uit wat Pinkpop is. En waar Limburg ligt. En wat de Peel is. Het is een aparte ervaring om samen te ervaren dat je een taal niet machtig bent. In grote lijnen kan ik de teksten wel volgen, maar in mijn interpretatie van het dichterlijk Limburgs gaat wel eens wat nuance verloren. Aan de andere kant is het ook wel een uitdaging om de poëzie van Jack Poels terug te brengen naar de essentie in één of twee zinnen.
We trekken twee Hertog Jan’s open en ik begin uit te leggen dat drinking makes you thirsty. Ik wordt aangekeken of ik gek ben. “No Pasom?”. Nee, gaat niet over vis.
T Roeie Klied: “Jack sees a girl on a bike in a red dress. He instantly falls in love, despite he’s old and she’s young. One year later, she drives by again, but she doesn’t wear the red dress, so Jack’s love is over“. Die blijft hangen. Net als de hoempa-dreun die ze herkent uit ons tripje naar Oostenrijk een paar weken eerder. De volgende dag wordt er een lange rode trui gekocht.
Bestel mar
Een week later treedt Rowwen Hèze op in een uitverkocht Paradiso. Haar eerste popconcert in een club, dus dan is een bezoekje aan de beroemdste poptempel van het land een mooie kennismaking. Het wordt een memorabele avond. Bij de merchandise zijn T-shirts te koop met ‘Pazop’ erop. Ik koop er twee en leg uit dat 20 euro hier helemaal niet duur is voor een shirtje, want je steunt er rechtstreeks de band mee en dat doe ik nou eenmaal altijd. Even later zitten we in onze Pazop shirtjes op het balkon. Het hele optreden is één groot feest en we hebben een geweldig uitzicht op de krankzinnige menigte beneden. We volgen van bovenaf een treetje met zes biertjes die leeggeklotst aankomen op de plaats van bestemming. Een mooi moment om Bestel Mar uit te leggen.
Op de terugweg vraagt ze of we nog een keer kunnen gaan. En of we dan vooraan kunnen staan.
Luk Luk Luk
Een week later staan we op een plein in Veldhoven. Vooraan bij het podium, in de regen, het typische Nederlandse festivalgevoel te ervaren. Fonetisch meezingen met een thais accent. Bekertje bier op het lampje van de telefoon bij Auto, Vliegtuug. Er volgt nog een optreden in Zoetermeer, schoonpaps moet ook meekomen want die is toch in de buurt die avond, en wederom wordt het een mooie avond.
Als ik van mijn werk terugkom hoor ik de muziek al voordat ik binnen ben uit de speakers knallen. Luk Luk Luk is de nieuwe favoriet. Wederom rinkelt er geen belletje, tot ze hem op YouTube voor me opzoekt en de videoclip van ‘Lucht’, gefilmd in America, laat zien.
Charming
We praten over de aantrekkingskracht van Rowwen Hèze. Ze zoekt naar de juiste woorden en komt uit op charming. De muziek klinkt charming, de muzikanten zijn charming en de verhalen zijn charming. Ik snap het wel. Het is muziek die je raakt, en zelfs als je teksten als De Neus Omhoog of Heilige Antonius niet verstaat, dan nog raakt de melancholiek, de tragiek, of juist de ‘luktigheid’ van de liedjes je.
Wie in Thailand muziek maakt en daarmee op televisie komt is een superstar. Onbereikbaar voor fans en alleen maar te volgen via roddelrubrieken en blogs. Ik kan geen enkele vraag over het privéleven van de bandleden beantwoorden en leg uit dat dat er bij deze muzikanten ook helemaal niet toe doet. ‘It’s my wish to meet Jack one day to tell him I love his music’, zegt ze een week voordat ze weer terugvliegt naar Thailand.
Ik doe een snelle brainstorm met mezelf en duik het internet op. Maandag 14 oktober vliegt ze terug. Zondag 13 oktober blijkt de Rowwen Hèze fanclubdag te zijn. Een evenement wat eens in de drie jaar plaatsvindt. Nadat ik mezelf ervan overtuigt heb dat toeval toch écht niet bestaat, neem ik contact op met de fanclub en blijkt het een koud kunstje om erbij te kunnen zijn: gewoon even lid worden!
Zondag in het zuiden
Ik vertel niets, maar zeg dat ik het laatste weekend toch nog even erop uit wil en een hotelletje heb geboekt. We stappen in de auto en twee uur later stoppen we bij een ouderwetse kroeg in een klein dorpje. Ik bestel twee Hertog-Jan. Ze kijkt me verdwaast aan en herkent opeens een volgeschreven muur uit één van de documentaires op YouTube. We zitten in Boëms Jeu, de stamkroeg van Rowwen Hèze in America.
Even verderop staat het plaatsnaambord en vele foto’s later rijden we door de brandende Peel de ondergaande zon tegemoet richting Arcen. De hotelkamer biedt uitzicht over de Maas en aan de overkant staat de Hertog-Jan brouwerij, waar de volgende dag in een feesttent de fanclubdag plaatsvindt.
Chang
Zondagmorgen checken we uit en rijden het pontje op. Zodra ze drummer Martîn Rongen op het pontje ontdekt moet ik haar tegenhouden om niet uit de auto te springen om hem om zijn nek te vliegen. “He’s going where we’re going – you will see them all today“, verklap ik uiteindelijk maar, met in mijn achterhoofd de meet and greet die op het programma staat.
Het wordt een lange en mooie dag met verschillende optredens én de meet and greet in de buitenlucht. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk. Alle zes de bandleden in levende lijve en ze geven allemaal hun handtekening en gaan allemaal op de foto. Ze vertelt dat ze uit Thailand komt en groot fan is geworden. Er staat nog een hele rij fans te wachten dus we moeten haast maken.
“I need to go to the car”, zegt ze. In de koelbox ligt nog een Chang, een Thais biertje. Het laatste flesje wordt -onder de rode trui- mee naar binnengesmokkeld en we staan weer achteraan in de rij voor ronde twee van de meet and greet. ”For Jack”.
Na vier Rowwen Hèze concerten in een maand is het de volgende ochtend tijd om afscheid te nemen.
Rustig wachten op de dag
In Thailand schalt nu ook dagelijks Rowwen Hèze door de speakers. Als ik videobel hoor ik het op de achtergrond. Ook zoonlief is inmiddels besmet met het limbovirus. Ik krijg filmpjes van Auto Vliegtuug op gitaar en Van Drinken Krijg je Dorst op een accordeon-app. Fan van Tren.
Rowwen Hèze luisteren helpt bij het leren van Nederlandse woordjes. Autooo, Vlietuiii, Tlein en Boet. Ik hoop maar dat ze bij het inburgeringsexamen niet gaan vallen over het Limbothai met zachte G en er om kunnen lachen dat er in ieder geval één Thaise is die Limburgs lult. En ik moet geduld hebben. Rustig wachten op de dag dat we weer samen naar Rowwen Hèze kunnen.