Gezien: Nisenenmondai, Worm Rotterdam, 16 juni 2013

Het Japanese neo-kraut-noise-punkdamestrio Nisennenmondai was onlangs voor twee optredens in Nederland. Met een nieuwe cd (‘N’) op zak trekt het drietal voor een korte tour door Europa. Het vorige bezoek van Nisennenmondai (Japans voor millenniumbug) was tijdens het Le Guess Who festival in 2011. Ze speelden daar twee keer en ontvingen lovende recensies. Zelf had ik de eer het drietal te mogen interviewen, al is interview misschien een iets te groot woord voor het half uurtje wat we wederzijds stamelend doorbrachten.

De dames spreken namelijk vrijwel geen Engels en ik nog minder Japans. Interviews geven ze normaal gesproken dan ook niet. Op het vooraf ingestuurde interview verzoek is nooit reactie gekomen, maar ter plaatse bleek wel wat te regelen met de tourmanager.

De Nisennenmondai machine

Tijdens de nieuwe tour speelt Nisennenmondai de drie stukken van de nieuwe cd ‘N’. Alsof het een vinylalbum is, heten de drie stukken ‘A’, ‘B-1′ en ‘B-2′. Muzikaal lijkt het allemaal enorm simpel, maar de minimalistische artrock zit ontzettend knap in elkaar. Drumster Himeno Sayaka verschanst zich achter niet meer dan een bassdrum, een snaredrum en een van huis meegebrachte hi-hat. Bij het eerste nummer (14 minuten lang) dendert de bassdrum in een strak tempo door, terwijl Sayaka zich verder uitleeft op de hi-hats. Terwijl de bassiste continue dezelfde noot aanslaat, voorziet de gitariste het geheel van vervormde gitaarklanken. En meer dan dat is het niet. Maat-na-maat ronkt de machine door en de subtiele veranderingen in het geluid vallen door het moordende tempo niet op.

De muziek brengt je in trance en je gaat letten op onzinnige details. Wat doet die snaredrum daar eigenlijk? Ze gebruikt hem helemaal niet. Maar het moet toch een keer gaan gebeuren…? Een concert wat haar spanningsboog dankt aan aan snaredrum waarop niet geslagen wordt. Bij het tweede nummer overigens wel. Halverwege is daar opeens die klap die je niet aan ziet komen. Veel verschil met het eerste nummer (of het derde) is er niet, maar iedere subtiele afwijking vergroot de betovering.

Japanese efficiëntie

Na 50 minuten is het klaar. Nisennenmondai heeft haar nieuwe cd gespeeld, met nog een vierde nummer aan het eind (wat precies zo klinkt als het derde, misschien hebben ze wel twee keer hetzelfde gespeeld?). De gitariste piept in een microfoon dat ze Nisennenmondai zijn, uit Tokyo komen en merchandise bij zich hebben. “please buy, hihihi” en het is voorbij.

Opstaan, spulletjes opruimen en met liefhebbers op de foto. Niets na-chillen in een kleedruimte, adrenaline wegdrinken of de uitgeputte muzikant uithangen. Drie dagen later in Tilburg duren de nummers exact even lang. Iedere variatie zit op precies hetzelfde moment. Met wiskundige precisie speelt Nisennemondai weer haar nieuwe album na. “Please buy“. Rock ‘n’ Roll op z’n Japans.